Ναι, Η κυβέρνηση θα πρέπει να παρέχει βοήθεια στους ιδιοκτήτες ακινήτων που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κατάσχεσης, αλλά ταυτόχρονα είναι κρίσιμο να θεσπιστούν πιο αντικειμενικά και αυστηρά κριτήρια για τη δανειοδότηση. Οι όροι θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη όχι μόνο την τρέχουσα οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη αλλά και πιθανά σενάρια μελλοντικής αστάθειας, όπως η απώλεια εργασίας ή σημαντικών πηγών εισοδήματος. Ένα καλά σχεδιασμένο σύστημα αξιολόγησης κινδύνου θα μπορούσε να προβλέπει τέτοιες καταστάσεις.
Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να βασίζεται σε ένα συνδυασμό δεδομένων και μηχανισμών πρόβλεψης, όπως:

Αξιολόγηση Σταθερότητας Εισοδήματος: Ανάλυση της φύσης της εργασίας (μόνιμη ή προσωρινή), του κλάδου και των πιθανοτήτων απώλειας θέσης εργασίας.

Ιστορικό Χρηματοοικονομικής Συμπεριφοράς: Εξέταση του πιστωτικού ιστορικού και της ικανότητας του δανειολήπτη να διαχειριστεί χρέη στο παρελθόν.

Διαφοροποίηση Εισοδηματικών Πηγών: Ανάλυση του πόσο εξαρτάται το άτομο από μία μόνο πηγή εισοδήματος. Όσο περισσότερες πηγές έχει, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος.

Δείκτες Οικονομικής Ανθεκτικότητας: Υπολογισμός αποθεμάτων, όπως αποταμιεύσεις, επενδύσεις ή περιουσιακά στοιχεία που θα μπορούσαν να στηρίξουν τον δανειολήπτη σε περίπτωση κρίσης.

Προσαρμοστική Τιμολόγηση: Χρήση αυτών των δεδομένων για να ορίζονται εξατομικευμένα επιτόκια, ώστε χαμηλότερα εισοδήματα και νεότεροι δανειολήπτες να επιβαρύνονται λιγότερο, μειώνοντας τον κίνδυνο αθέτησης.

Μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης: Εφαρμογή αλγορίθμων πρόβλεψης που αναλύουν μακροοικονομικές τάσεις (π.χ., ποσοστά ανεργίας) και προσωπικά δεδομένα για να προβλέψουν την πιθανότητα αφερεγγυότητας.